Belki de, Norveççe’nin en temel kuralı diyebileceğimiz, bir kuraldan kısaca bahsedelim.
*** Ana cümlelerde(Helsetninger, yani, tek başına anlamı olan cümleler.) fiil, her zaman ikinci sıradadır. (Dikkat! İkinci kelime değil, ikinci sıradadır!) Örneklerle bakalım konuya.
Jeg skriver et brev. Ben, bir mektup yazıyorum. (skrive fiili ikinci sırada)
Hva liker du å spise? (Ne yemeyi seversin?) (like fiili ikinci sırada)
Hvis du vil, lager jeg salat til middag. Eğer istersen, akşam yemeğine salata yapabilirim.( lage fiili ikinci sırada)
İlk iki cümlemizde durum daha açıkken, 3. cümlemizde bir leddsetning ilk sırada geliyor ve kural olarak, (virgül) koyarak fiille devam ediyoruz. Yani, yine kuralımıza uygun olarak, fiil ikinci sırada gelmiş(kullanılmış) oldu. Virgülden önceki cümle veya kalıp, kaç kelimeden oluşursa oluşsun, virgülü koyup fiille devam ederiz. Yani, filin öncesi, tek bir parça gibi kabul edilir.
NOT 1: Sorularda, özne ile yüklem yer değiştirmiş gibi gelse de gözünüze, aslında, yer değiştirmiyorlar. Sadece, özne ilk sıradaki yerini terk edip, fiilin arkasına gidiyor. Yani, yer değiştiren, fiil değil, öznedir.
NOT 2: Kommer Ali i morgen? Ali, yarın geliyor mu? gibi, fiille başlayan sorular istisna gibi gözükse de, aslında, dolaylı yoldan, kural hala işliyor diyebiliriz. Şöyle ki,
Bu soru, Ali kommer i morgen. Düz cümlesinin soruya dönüşmüş halidir ve aslında fiil yerinden oynamamış, aksine, özne, fiilin arkasına gitmiştir soru oluşturmak için. Yani, fiilin ikinci sırada olma mantığı devam etmektedir diyebiliriz.
Ha det bra 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder